Kahramanmaraş Depremleri’nin yaşandığı vilayetlerde bayram değil enkaz paklığı yapıldı, iki ayı aşkın bir müddet geçti, zelzele bölgelerinde acı, tasa, gözyaşı var. 11 vilayette hayat başka kentlerdeki üzere devam etmiyor. Seçimmiş, bayrammış derken gölgede kalan depremzedeler, bayramı sessizce kayıplarının acısını birinci günkü üzere hissederek yaşıyor.
Bilim Sıhhat Haber Ajansı, sarsıntısı yaşayan, eşlerini annelerini dostlarını kaybeden evsiz kalan depremzedelerle görüştü. Her biri ‘bayram paklığı, bayram alışverişi, bayram ziyareti’ üzere ritüellerin telaşına düşenlere seslendi: “Bayram paklığı değil, enkaz paklığı yapılıyor Hatay’da. Sessiz kutlayın bayramınızı. Zira kimi konutların namazdan dönen babası, birtakım meskenlerin, sarılıp öpecek evladı, ve birçoklarının gidecek ne konutu ne de memleketi kalmadı.”
“Bu Acı, Bu Yıkım Unutulmamalıdır”
Depreme İskenderun’da yaşayan Öğretmen Taylan Gündoğan anlatıyor: Kelimelerle tabir edilemeyecek bir yıkımın ortasındayız. Kendinde dayanma gücünü bulanlar yaraları sarmak için çaresizce koşturuyor tozun toprağın içinde. Gidenlerimiz hiçbir yere ilişkin hissetmiyor kendisini. Kalanlarımiz “geri döneceğiz” yazan yıkık duvarları okuyarak dolanıyor sokakları. Bir de kaybettiklerimiz var. Her gün bir yenisini öğrenip ah! dediklerimiz. Hal böyleyken seçim , bayram pek bir mana söz etmiyor açıkçası. İskenderun’da bir seçim havası yok. Aday adaylığı sürecinde çadırları gezenler köşesine çekildi! Aday olanlar sessizce tanıtımlarını yapmaya çalışıyor. Acı, öfke ve hüznün hakim olduğu bir periyotta doğal olarak bayramda yaralı geçecek. Mezarlıklar ağıtlar, feryatlarla inleyecek sarsıntı sonrası bu birinci bayramda. Uzun uzadıya anlatılacak çok şey var. Dayanışmayı canlı tutmak gerekiyor. Bu acı, bu yıkım rastgele bir gündemin gölgesinde unutulmamalıdır.
“O Eski Bayramlar Artık Hiçbir Vakit Olmayacak!”
Depreme dayanıksız raporu olan ve yıkılan Hatay EAH Ek Binası’nda vazifeli hemşire eşi Asiye Gül’ü kaybeden, kendisi de hemşire olan Abdullah Gül şöyle konuştu: Çocuklarımla, Muğla’dan Hatay’a yanlışsız gidiyoruz. Zelzeleden sonra birinci kez daima birlikte gideceğiz. Birinci kez yaşadığımız acılarla yüzleşeceğiz. Artık olmayan bir kentte yanımızda olmayanlar için kederleneceğiz. Her bayram sabahı oğlumla birlikte bayram namazına giderdik, eşim ve kızım da konutta kahvaltı hazırlardı. Birbirimizle bayramlaşır mezarlık ziyareti yapardık. Artık hiçbiri olamayacak, o eski bayramlar artık hiçbir vakit olmayacak. O kadar çok şey var ki söylenmesi gereken ancak konuşamıyoruz. Sözler düğümleniyor.
“Bayramın Bir Manası Yok, Kendi Kendimize Yanıp Kavruluyoruz!”
İskenderun Devlet Hastanesi’nin zelzeleye dayanıksız olan ve yıkılan A Blok’ta tedavi gören babası Tacettin’i ve refakatçi olan annesi Hatice’yi kaybeden Adnan Karpuz: Bizim için bayram diye bir şey yok annemizi ve babamızı kaybetmenin kederiyle yaşıyoruz. Hastane enkazında hayatlarını kaybettiler. Hala acıları yüreğimizde unutulacak üzere de değil. Bizim için bayramın hiçbir manası yok. Gündem değişti zelzele unutuldu. Biz unutulduk. Ölenler unutuldu. Bunun kederiyle yaşıyoruz şu anda. Hatay Arsuz’da defnettik onları ve daima ziyaretlerine gidiyoruz. Bayramda da gideceğiz. Arsuz’da da durum öbür zelzele bölgelerindeki üzere; acısı olan acısını yaşıyor. Acısı olmayan da yoluna devam ediyor. Kendi kendimize yanıp kavruluyoruz. Bu acıyı anlatmaya sözler yetmez. Bizim için unutulmayacak, unutmadık ve asla da unutmayacağız. (BSHA-Bilim Ve Sıhhat Haber Ajansı)
